Maart 2019:

Van 10 maart tm 31 maart zijn we met 7 personen in Ghana geweest. Een intensieve maar meer dan zinvolle reis langs vrienden en bekenden die we hebben gemaakt in de jaren en tijdens het opzetten van diverse projecten.

Naast de projecten van Sun in Ghana hebben we ook projecten van bevriende stichtingen bezocht.

Van de reis kun je foto`s bekijken door te klikken op de link fotoboek boven aan home pagina.

Duayaw Nkwanta: het ziekenhuis St John of God. Onze thuisbasis met sr Rosina.

Deze reis zijn meegegaan een gyneacoloog en een verpleegkundige. In Ghana is een landelijk protocol NICU van start gegaan in 2017. Men heeft aan ons gevraagd om te helpen met het opbouwen van een neonatalogie afdeling.Voor dit ziekenhuis hebben we een couveuse over laten schepen. We hebben een aantal klinische lessen voorbereidt.Kennis en kunde bleek niet nodig. De couveuse wel.

Naast de couveuse hadden we in de container ook babybedjes, kinderbedjes, een brancard, een operatie tafel en een schoenmakermachine staan. De schoenmakersmachine was voor de medisch instrument en schoenmaker die er heel blij mee was.

Ook dozen met spuitjes, infuuslijnen, specula, operatieinstrumentarium hadden wij bij. En bloedrukmeters en thermometers. ook laptops tbv de bibliotheek en inkoop konden we geven.

Hwidiem: St Elisabeth ziekenhuis ons 2e honk met sr Comfort.

Ook hier had men gevraagd om een couveuse. Maar ook om een blauwe lamp en een beademingsaparaat. In dit ziekenhuis is een kinderarts aanwezig en dat maakt dat zij met die apparaten om kunnen gaan. OOk hier is kennis en kunde prima in orde. De verpleegkundigen in Ghana worden via het Engelse leersysteem opgeleid en dat is een hoog niveau. Als ze ook de materialen van hier zouden hebben dan konden ze nog veel meer.

Nandom: st Theresas, een nieuw ziekenhuis voor ons. Aangevraagd door dr Mo, de medisch directeur van het St John of God hospital. Zijn collega dr Robert, waar dr Mo af en toe mee opereert, vroeg ook om een couveuse of blauwe lamp. Helaas konden we hem daar niet aan helpen nu, maar alle andere materialen zijn ook aan hem toebedeeld geweest.

Takoradi: Takoradi hospital. Via de Ghanese ambassadeur die in Nederland is kregen we de vraag of we voor dit ziekenhuis ook een couveuse en materialen konden leveren. We hebben ons best gedaan en het is gelukt.In dit ziekenhuis, wat een Europese oorsprong kent, was nog geen couveuse. Maar omdat wij die zouden brengen hebben ze wel 2 verpleegkundigen opgeleidt. Dat is goed geregeld. Naast de couveuse kregen zij daar ook een kinderbedje en diverse materialen.

Wa: het revalidatiecentrum van de broeders van Maastricht. Brother Bosco was onze gesprekspartner tot dat hij overleed aan ALS. In de tijd daarna zouden de broeders onderling beslissen wat zij met het revalidatiecentrum zouden doen. Er is beslist dat het centrum als revalidatiecentrum ophoudt te bestaan en dat er een praktijkleerplaats voor de technische school voor in de plaats komt. Een mooie verandering, maar wat jammer dat de droom van br. Bosco niet kan voortleven.

Ankaful: Mental, het psychiatrisch ziekenhuis zien we niet in zijn geheel, maar wel het rehabilitatiecentrum wat we, samen met de GGZ , hebben opgezet. De GGZ wil graag kennis en kunde uitwisselen maar komen niet tot een businessplan. Wij hebben in het ziekenhuis ooit een activiteitencentrum opgezet, maar zagen daar niet veel van terug. Goed om nu te zien dat in het rehabilitatiecentrum, het activiteitencentrum volop draaide. Men heeft het dus verplaatst van het ziekenhuis naar het rehabilitatiecentrum.

Naast deze instellingen hebben we ook het ziekenhuis in Damango, West Gonja hospital, bezocht. Dr Mo had dat gevraagd en het was op de route dus dan ga je. Het is een missie ziekenhuis in combinatie met de overheid. Er wordt een nieuwe OK gebouwd en een kinderafdeling, om een NICU in op te zetten. Dit is het eerste ziekenhuis en het enige tot nu toe dat zuurstof uit de muur heeft...

In Hwidiem hebben we de school van de OLA zusters bezocht.Hier zitten de kinderen van ons EBA SUKUU schoolfonds en die hebben we ontmoet.Het was zo fijn om ze eindelijk eens te zien en te spreken. Het gaat goed met ze en ze zijn blij dat we ze helpen.

En dan hebben we nog een aantal scholen en dorpen bezocht. Soms voor een toiletgebouw, soms voor een waterpomp. Kunnen we helpen dan proberen we dat. Soms door direkt geld te geven ter plekke, soms door een plan mee te nemen naar Nederland. Plannen genoeg.

Nu we terug zijn is het tijd om te bezinnen. Projecten te bespreken en doelen te bepalen.